Kampong D16 - D2 3 - 5
Jantje lacht, jantje huilt. Dit is het motto dat je het best bij het spel van Dames 2 kan plaatsen op dit moment. Na de mooie overwinning twee weken geleden en het beschamende verlies vorige week, was het nu weer de beurt voor verblindend, hartverscheurend en oogstrelend spel.
De hele week stond in het teken van lenen en uitlenen. Dames 1 had de eer om Amaya, Carien en Lonneke van dichtbij in actie te zien. Mariska wist Dames 3 aan een punt te helpen, al koste het haar wel wat hoofdpijn, en moest daarom noodgedwongen bij ons aan de kant blijven. Wij kregen daar tegenover de veterin Margriet, die de laatste weken al vaker heeft geholpen, en van Dames 3 de nichtjes Mout. Als speciale attractie was van Stichtse 20 Veronique ingevlogen. Maar de mooiste aanwinst was uit onze eigen ziekenboeg, waar Suzanne haar rentré maakte. Het was op 1 november dat ze haar laatste wedstrijd gespeeld had. De bijna 6 maanden dat we haar hebben moeten missen zijn het waard geweest, want beter als ooit toonde ze haar kunnen.
Een half uur te laat konden we het veld op en bijna zonder warming up moesten we aan deze wedstrijd beginnen. Maar de eerste strijd was al gestreden. Lydia vd Weij had met loten verloren en moest Charlotte in het doel vervangen. Dat de hoogte stage in Ede goed was bevallen, bleek wel uit de rush die Carien over links maakte en zelf met een schuifslag in de kruising afrondde. Dit hadden we niet verwacht, voor de wedstrijd werd nog geroepen "we verliezen toch wel", want we moesten tegen de nummer drie van de competitie.
Maar het werd nog gekker. Amaya liet zien ook op stage bij Dames 1 geweest te zijn en gaf na haar rush over recht mooi voor, helaas had de goede laatste man van Kampong oog op de bal en onderschepte hem en verdedigde netjes uit over de vleugel...... recht in de stick weer van Amaya, die de bal precies in de uiterste hoek schoot. Wat een weelde 2-0 voor ons. Toen begon Kampong meer grip op het spel te krijgen en met combinaties steeds verder in onze verdediging door te dringen. Uit drie corners wisten ze twee keer in de korte hoek te scoren. Lydia had de eerste nog wel op haar stick, maar kon hem net niet genoeg van richting veranderen om hem van het scorebord af te houden. Voor rust kwam Kampong nog zelfs op voorsprong door uit een moeilijke hoek een bal in te schieten. Ik heb het niet helemaal goed kunnen zien, maar ik had het idee dat de bal van richting werd veranderd en daardoor onze keep wist te misleiden. Toch stond er een gelijke stand bij rust op het bord. Want na een voorzet van Lisa, die via een stick van Kampong met een boog voor kwam, tikte Amaya haar tweede doelpuntje binnen. 3-3.
In de rust werd er van keepersuitrusting gewisseld, althans de persoon die de spullen aanhad, kreeg nu een andere naam (bedankt Marlon) en Lydia mocht weer voorin gaan spelen. Net als de eerste helft namen wij het spel in handen en wisten al snel na rust kwamen we ook weer op voorsprong doordat een harde lange bal door een verdedigster verkeerd gestopt werd en voor Lisa haar backhand kwam te liggen. Het eerste schot wist de keepster nog te keren, maar de rebound ging in het net. Daarna ging het spel op en neer, maar vooral onze verdediging stond steeds beter en de spitsen van Kampong werden niet meer bereikt of tijdig afgestopt door goed werk, van Jorien, Inge en Margriet. Marlon heeft slechts enkele ballen gekregen, maar toen was ze er ook. Wij kregen steeds meer kansen en één ervan resulteerde in een strafcorner. Lydia vd Weij stopte de bal niet zoals ze wilde en moest hem eerst vrij maken voordat ze tot een schot kon komen. Toen ze eenmaal in schot positie was, stond ze op twee meter van het doel. Haar harde schot ging via een stick van Kampong half hoog in het doel en werd, ondanks de protesten, goedgekeurd door de scheidsrechter. Aan het vorige doelpunt zal al een voetenluchtje, dus we hadden de scheids zeker niet tegen. Maar het meest werkte hij nog mee aan onze overwinning door (veel) te vroeg af te fluiten. Volgens de dames van Kampong moesten we nog ongeveer 15 minuten spelen, zelf denk ik ook dat het zeker wel 10 minuten was. Maar het was warm en dit was een opsteker die we best kunnen gebruiken.
Ik heb nu veel namen genoemd, en een paar niet, maar dat wil niet zeggen dat zij niet goed gespeeld hebben. Nee, in tegendeel. iedereen heeft een goede wedstrijd achter de rug en door met zijn allen te werken en genoeg mensen om te wisselen konden we weer eens op ONS niveau spelen. Volgende week spelen we om 14:45 uur thuis tegen Phoenix Dames 6. Hopelijk hebben we dan weer de gelegenheid om de toeschouwers op zo'n spektakel te trakteren. Trouwens toeschouwers, bedankt voor uw steun bij deze uitwedstrijd.
